13 EKİM NALÇİK OLAYLARI 14. YIL DÖNÜMÜNDE ANILDI

Dün, 13 Ekim 2015’de gerçekleşen Nalçik olaylarını hatırladım.

Bu vesileyle, 1900 doğumlu büyük annemin iki erkek kardeşinden bahsettiği sözleri geldi aklıma. “Biri Kızılların içindeydi, diğeri ise öğrenci…” demiş ve sonra, toplumun farklı kamplara bölündüğünü, bölünmenin ailelerin içine kadar girdiğini anlatmıştı…

Dünkü anma etkinliklerinde  de bir kez daha büyük annemin bu sözleri geçti hatırımdan.

Normal bir demokratik devlette, toplum ve yöneticiler ortak değerlere ve hedeflere sahip olmalıdır. İdeal olan budur.

Ben, şimdi değilse bile gelecek nesillerde bizim ülkemizde de toplum ve gücü elinde tutanların bütünleşmesinin mümkün olabileceğini düşünüyorum. Bu sadece bir zaman meselesi. O zamanı beklerken elimizde olanlara da sahip çıkmalıyız.

Dün, yani 13 Ekim günü, Nalçik’te güç merkezlerine yapılan saldırının yıl dönümünde, yetkili makamların temsilcileri, din adamları ve kolluk kuvvetleri, olaylarda ölenlerin anıtlarına çiçek koydu ve onları andılar.

Ölen Müslüman gençlerin ebeveynleri ise her yıl olduğu gibi, Cumhuriyet savcılığından uzak olmayan Kuliyev Caddesi’nde toplandılar.

Onlar 2005’ten buyana buraya geliyorlar. Önceleri her gün gelmişlerdi, sonraları haftada bir kez ve şimdilerde ise yılda bir kez… Her toplanmada sayıları biraz daha azaldı. Dün sadece sekiz kişiydi gelenler. Biri öldü, biri hasta, biri gelmek istemiyor, vs…

Bence onlar da birer kurban. Bütün bunların olmasını hiç isterler miydi?

Kadınlar, ölen oğullarının mezarlarının olmadığını, gidecek başka yerleri de bulunmadığı için buraya gelerek buluştuklarını ve aralarında konuşup dertleştiklerini söylüyorlar. Onlara katılan bir adam ise boş zamanlarında gönüllü olarak mezarlığa gidip oradaki mezarları temizlediğini söyleyor ve “O mezarları, oğullarımın mezarlarıymış gibi temizliyorum” diyor.

Bu arada, dikkati de elden bırakmıyorlar tabii. Dün, kulaklıklı bir adamın kendilerine yakın bir yerde beklediğini gören kadınlardan biri kendisine seslenerek yanlarına gelebileceğini, gizli bir şeyleri olmadığını söyledi. Adam bir süre daha bulunduğu yerde bekledi ve sonra da gitti. Kadınlardan birine göre, burada toplananları yılda bir kez kontrol ediliyor, “Hatta bir kez nüfus sayımı yaptıkları bahanesiyle gelmişlerdi” diyor.

Geçtiğimiz günlerde bana bir kız çocuğunun yazdığı şiiri gönderdiler. Şöyle diyordu:

BABACIĞIM…!!! O BİZİMLE OLAMADI…!!!

Babacığım, sensizlik ne kadar kötü,

Bazen seni o kadar özlüyorum ki,

Gözlerimi cennete çeviriyor,

Fakat, orayı göremiyorum.

RABBİMDEN diliyorum hiç olmazsa bir kere,

Canlı iken bana ONUN yüzünü göster diye.

Ama gökten sadece bir yağmur damlası düşüyor

ve bana yavaşça fısıldıyor: “Baban seni görüyor.”

____________

www.kavkaz-uzel.eu, “Nalçik’ten kadın bakışı” köşesi, 14 Ekim 2019